รีวิวซีรี่ย์ The Silent Sea: เกาหลียังไม่พร้อมออกไปอวกาศ

รีวิวซีรี่ย์ The Silent Sea: เกาหลียังไม่พร้อมออกไปอวกาศ

เกาหลีกำลังพยายามขึ้นเป็นแนวหน้าในวงการซอฟต์พาวเวอร์โลก ในระดับเวทีรางวัลพวกเขาไปไกลถึงออสการ์สำเร็จมาแล้ว ในด้านความนิยมหนังหรือซีรีส์เกาหลีแนวซอมบี้และดราม่ากลายเป็นปรากฏการณ์ที่ฝรั่งเองยังต้องมาดู และหมุดหมายสำคัญของมหาอำนาจภาพยนตร์โลกนั้นเช่นเดียวกับยุคสงครามเย็น มันคือการปักธงในหนังแนวไซไฟที่อาจว่าเป็นขั้นสุดของมวลรวมองค์ความรู้และศักยภาพด้านโปรดักชันของประเทศนั้น ๆ ที่ต้องถึงมาตรฐาน และหลังจากความสำเร็จของในแง่โปรดักชันที่ทัดเทียมกับฮอลลีวูดได้ใน ‘Space Sweepers’ (2021) ของซงจุงกิเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ทำให้โครงการหนัง ‘The Silent Sea’ ของเน็ตฟลิกซ์เกาหลีที่ได้ดาราระดับแม่เหล็กโลกทั้ง กงยู (Gong Yoo) และแบดูนา (Bae Doona) มาร่วมแสดง คือหลักไมล์ที่ต้องจับตามองว่าถึงเวลาเอาจริงของพวกเขาแล้วหรือยัง ดูหนัง 

แต่แม้จะเป็นผลงานการกำกับครั้งแรกของ ชอยฮานยอง (Choi Hang-Yong) ที่ไม่มีข้อมูลผลงานก่อนหน้าของเขามากนัก แต่การที่เขาผลักดันผลงานหนังสั้นเรื่อง ‘The Sea of Tranquility’ (2014) ของเขาเองมาเป็นซีรีส์ยาวที่น่าจับตามองได้ ต้องชื่นชมในพลังความมุ่งมั่นของเขาไม่น้อยเช่นกัน และผู้สร้างที่มีความหลงใหลนี้ก็เป็นหัวใจสำคัญในการที่หนังสักเรื่องจะประสบความสำเร็จได้

อาจด้วยความคาดหวังที่สูง และศักยภาพที่เป็นไปได้ของวัตถุดิบที่รวบรวมมาทั้งนักแสดงและตัวอย่างงานสร้างที่ดูน่าสนใจ และได้บทหนังจากนักเขียนบทมือรางวัลอย่าง พาร์กอึนเคียว (Park Eun-kyo) ที่เคยร่วมงานกับผู้กำกับ บงจุนโฮ (Bong Joon Ho) ใน ‘Mother’ (2009) และมีโอกาสเขียนหนังบล็อกบัสเตอร์เกาหลีอย่าง ‘The Great Battle’ (2018) มาแล้ว ดูหนังออนไลน์

ทว่าที่ว่ามามันอาจไม่มากพอสำหรับมาตรฐานความคาดหวังที่เราจะมีต่อซีรีส์นี้ คุณมีดาราคุณภาพระดับ กงยู และแบดูนา อยู่ในเรื่อง เราย่อมคาดหวังความลึกของตัวละครที่พวกเขาจะได้ถ่ายทอด คุณมีไอเดียไซไฟที่น่าสนใจและบ่มเพาะมาตั้งแต่ปี 2014 และอาจก่อนหน้านั้นแต่ช่วง 7 ปีที่พัฒนามา มันกลับยังเต็มไปด้วยรูรั่วในพล็อตอย่างไม่น่าอภัยเพราะตกม้าตายในเรื่องพื้นฐานของหนังไซไฟคือวิธีทางวิทยาศาสตร์ คุณมีมือเขียนรางวัลที่ผ่านงานดราม่าในเวทีนานาชาติมาและเกาหลีก็แข็งแกร่งในเรื่องของการสร้างฉากอารมณ์ แต่เรากลับเห็นเพียงฉากที่รู้สึกรียูสไอเดียเก่า ๆ จากหนังเรื่องต่าง ๆ (อย่างเช่น ‘Train to Busan’ (2016)) ที่ทำเอาเราเบ้ปากว่าจะเอาฉากนี้อีกแล้วเหรอ หรือที่คิดมาใหม่ก็ยังไม่น่าสนใจพอ

หนังเล่าเรื่องของโลกในอนาคตที่น้ำเหือดแห้งไปจนกลายเป็นของมีค่าที่แบ่งแยกสถานะผู้คนได้จากสิทธิ์การได้รับน้ำ เกาหลีต้องการปลุกโครงการวิจัยบนดวงจันทร์ที่เคยล้มเหลวจนต้องปิดสถานีวิจัยทิ้งเมื่อ 5 ปีก่อน โดยส่งลูกเรือและนักวิทยาศาสตร์ด้านพฤติกรรมศาสตร์ที่เคยศึกษาเรื่องชีววิทยาไปกับทีม โดยมีอดีตผู้รอดชีวิตจากสถานีวิจัยเมื่อ 5 ปีก่อนไปด้วยอีกคน ซึ่งดูเหมือนว่ารัฐบาลจะไม่ได้พูดทุกอย่างที่พวกเขาควรรู้ก่อนส่งขึ้นไป ดูหนัง 4k 

ด้านโปรดักชั่นสำหรับสายตาเจย์ไม่มีที่ติทำออกมาดีหมดเลยทั้งฉาก องค์ประกอบฉาก เมคอัพคอสตูม รวมไปถึงด้าน Visual Effect ออกมาสมจริงตระการตาไม่ผิดหวังซึ่งพัฒนาการด้าน VFX ของอุตสาหกรรมการบันเทิงเกาคือไปไกลมาก ๆ ตอนนี้ไปไกลแบบ Fly high to the moon ไปแล้ว ซึ่งที่ผ่านมาอาจจะมีภาพยนตร์เกาหลีที่เกี่ยวกับอวกาศมาแล้วแต่รอบนี้มาเป็นซีรีส์ถึง 8 ตอนถือเป็นซีรีส์เกาหลีเรื่องแรกที่จัดเต็มด้านอวกาศเลยก็ว่าได้ที่สำคัญลุ้นระทึกทุกตอน ในส่วนของนักแสดงฝีมือเทพทุกท่านถึงแม้ว่าจะเป็นซีรีส์เน้นด้านวิทยาศาสตร์และการไขปริศนาเบื้องหลังความลับที่ถูกฝังไว้ที่สถานีบัลแฮแต่ก็จะมีซีนที่ปล่อยให้นักแสดงได้โชว์ของในซีนอารมณ์อยู่เยอะพอสมควรเลยและโอปป้า กงยู ในชุดอวกาศดูดีมาก ในด้านของคาแรกเตอร์จริงอยู่ที่มีหลาย ๆ คาแรกเตอร์ของตัวละครกวนโมโหทำให้รู้สึกหงุดหงิดตามแต่นั่นคือซีรีส์ทำสำเร็จแล้วนะที่ทำให้คุณผู้ชมสามารถหงุดหงิดตามสิ่งที่ซีรีส์สื่อสารออกมาได้ โดยรวมเจย์ประทับใจเรื่องนี้พอสมควรเลยแถมปูเข้า SS2 ได้ดีมากลอยคอรอเลยไม่กดดันแต่รอท่านกัปตันฮันอยู่นะคะ ดูหนังออนไลน์ 4k

วิวคือความเห็นส่วนตัวของผู้เขียนเท่านั้นหนังหรือซีรีส์จะออกมาดีดูแล้วมีความสุขหรือไม่อยู่ที่เทสต์ส่วนบุคคลของทุกท่านอีกทีฉะนั้นอย่าพักแค่การอ่านรีวิวไปสัมผัสประสบการณ์ในเรื่องนี้เองกับตาได้ที่ Netflix เรื่องนี้มีพากย์ไทยไม่ต้องห่วงหน้านักแสดงพะวงซับเลยค่ะดูได้แบบลื่น ๆ อิน ๆ สุดท้ายนี้กราบอ้อมใจที่ร่วมเดินทางมาราธอนสายตาเสพเรื่องราวของ The Silent Sea ที่เจย์นำมาฝากบทความหน้าเจย์จะนำเรื่องราวของใครหรือซีรีส์เรื่องไหนมาเสิร์ฟอีกนั้นปลดล็อกสมาร์ทโฟนของท่านแล้วไถหน้าจอไปกดติดตามคอนเทนต์ใหม่ ๆ อย่าให้คลาดสายตาได้ที่FB: XiaoJay Stories กันเลยจ้า รีวิวซีรี่ย์

ไม่ทิ้งจุดเด่นของเกาอย่างปมดราม่าที่เจอได้บ่อย ๆ ในซีรีส์เกาหลี อาทิ ปมเบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละคร การเมือง เสียดสีสังคมการแบ่งชนชั้นวรรณะ ในส่วนของปมตัวละครหลักส่วนตัวยังมองว่าครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไม่ได้ทำให้สุดจนเราอินน้ำตาซึมตามอะไรเบอร์นั้น ปูพื้นตัวละครหลักมาแค่สองตัวจะได้เห็นความเป็นมาแบบชัดเจนแค่สองคนนอกนั้นต้องเดาเอาแทบทั้งหมดระดับขั้นเอย  ดี-เลวเอย ไปลุ้นกันเอาเลย เป็นเนื้อเรื่องใหม่ที่เดายากมีทั้ง Sci-Fi อวกาศโทนดาร์ค มีระทึกขวัญ มีดราม่าครอบครัว มีเซอร์ไวเวิล มีทั้งศึกนอกซึ่งในแถมปล่อยหมัดเด็ดมาหลายหมัดหลอกให้เราเขวไปเดาอย่างอื่นคือมันสนุกตรงนี้แหล่ะเดาพล็อตแทบไม่ได้เลยไม่รู้จะเป็นยังไงต่อแถมยังเดาต้นตอเดาสาเหตุอะไรไม่ได้อีกเพราะเดี๋ยวแป้กเอา

จนกระทั่งความวิบัติสำคัญจะมาถึงเมื่อตัวละครมาถึงสถานีวิจัยที่มีศพนอนตายอย่างผิดปกติเพราะสภาพเหมือนจมน้ำตายบนดวงจันทร์ที่ไม่มีน้ำ และต้องเริ่มออกสำรวจพื้นที่ต่าง ๆ แต่เมื่อตัวละครตัวหนึ่งยืนกรานว่าค่าสภาพอากาศปลอดภัยและเริ่มชวนถอดชุดอวกาศออกกันหมด จนกระทั่งเริ่มมีข้อบ่งชี้ว่าอาจมีการแพร่ระบาดของเชื้อโรคบางอย่างที่ไม่รู้วิธีการแพร่หรือติดต่อ แต่ตัวละครก็ยังมุ่งมั่นในการใส่ชุดที่ไม่ได้พร้อมรับมือกับเชื้อโรคใด ๆ ราวกับว่าการให้ความสำคัญกับการเห็นหน้าตานักแสดงค่าตัวสูงชัด ๆ หรือการที่กงยูถอดหมวกออกแล้วต้องตัดรับอีกคัตให้ผมเนี้ยบหล่อเหลาอยู่เสมอทั้งที่ใคร ๆ ในโลกลองสวมหัวขนาดนั้นโดยที่ไม่มีเรื่องการไร้แรงโน้มถ่วงมาเกี่ยวข้อง แล้วถอดออกก็ต้องมีกระเซิงบ้างล่ะ เหล่านี้จะดูมีน้ำหนักสำคัญกว่าความสมจริงของเนื้อหาที่อุตส่าห์ปั้นแต่งมาตลอดให้คนเชื่อว่านี่คือเรื่องราวไซไฟที่จริงจัง

ความลักลั่นที่เปรียบเปรยเหมือนผู้สร้างทำหน้าเคร่งเครียดคุยเรื่องมาตรฐานความปลอดภัยของการออกแบบถนนมาตลอด ว่าต้องมีสะพานลอยทุกกี่เมตร มีสัญญาณไฟ มีทางม้าลายคนข้าม ทัศนวิสัยการขับขี่ต้องเคลียร์ แต่อยู่ ๆ พี่แกก็พาเดินดุ่ม ๆ ตัดทางไฮเวย์ 8 เลนที่รถวิ่งกัน 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมงหน้าตาเฉยอย่างไรอย่างนั้น นี่คือสิ่งที่รู้สึกยอมรับได้ยากมากจนสนุกไปกับซีรีส์ไม่ได้

ซีรีส์ยังทำให้เราได้มีโอกาสเห็น กงยูและแบดูนา รับบทตัวละครที่ดูน่าหงุดหงิดในการกระทำได้พร้อม ๆ กันตลอดเรื่อง และการกระทำหลายอย่างของพวกเขาก็ขาดตรรกะทางวิทยาศาสตร์โดยเฉพาะตัวละครนักวิทยาศาสตร์หนึ่งเดียวของเรื่องที่แทบจะใช้สัญชาตญานนำเหตุผลตลอดเรื่องเช่นกัน จนเราไม่เหลือความเอาใจช่วยอะไรเลย ยิ่งดูยิ่งเชียร์ให้ตายไว ๆ เพื่อความปลอดภัยของเพื่อนร่วมทีมคนอื่น

มองในแง่ที่ดีซีรีส์ยังมีช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นและน่าสนใจอยากติดตามว่าภารกิจนี้คืออะไร เกิดอะไรขึ้นบนยานดวงนี้ แต่ก็จะเริ่มเข้มข้นต้องรอถึงตอนที่ 3 และพอเริ่มคลี่คลายจนเราเดาอะไรได้มากขึ้น ความน่าสนใจที่ซีรีส์พยายามกั๊กไว้เป็นเซอร์ไพรส์ช่วงท้ายก็เริ่มเหือดหายไปไม่ต่างจากน้ำบนโลกจนเป็นการดูเพื่อให้จบไปเท่านั้น และเอาเข้าจริงหนังมีไอเดียที่เจ๋งและอาจพาหนังให้ทิ้งหมัดหนักหน่วงใส่คนดูเหมือนกับที่ บงจุนโฮ เคยทำให้เราอึ้งกับที่มาของอาหารสำเร็จรูปในหนัง ‘Snowpiercer’ (2013) ได้เลยด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ได้เอามาใช้

เกาหลียังคงต้องทำการบ้านหนักกับหนังแนวไซไฟอวกาศมากกว่านี้ เพราะเห็นชัดว่าเมื่อดราม่าไม่ทำงานได้มากพอ รอยรั่วชำรุดทั้งหลายก็กลายเป็นเรื่องไม่น่าให้อภัยขึ้นมาได้ทันที ขนาดหน้าหล่อ ๆ สวย ๆ ของนักแสดงคนโปรดก็ยังไม่ช่วยได้มากพอ แต่ส่วนตัวยังเชื่อว่าอีกไม่กี่ปีเกาหลีก็จะทำสำเร็จแน่ ๆ แค่ยังไม่ใช่กับเรื่องนี้

ซีรีส์ไซไฟระทึกขวัญในอวกาศเรื่องแรกของเกาหลี ที่ยกระดับงานสร้างองค์ประกอบทุกอย่างให้ทัดเทียมฝรั่งได้ในทันที ตัวเรื่องสนุกต่อเนื่องในแนวระทึกขวัญ ไม่มียืดเยื้อปูเรื่องหรือขยี้ดราม่าแบบสูตรสำเร็จเดิมๆ เลย รวมถึงมีปมปริศนาหลายอย่างซ่อนไว้น่าติดตามในแบบที่แตกต่างกัน เป็นเหมือนการนำเอาหลายแนวระทึกขวัญมารวมกันในเรื่องเดียว หรือใครที่จะมาดูเพราะกงยูก็ตอบโจทย์เพราะบทเขาก็มีความลึกซับซ้อนซ่อนไว้โดยไม่ใช่พระเอกแบบตรงๆ โดยบทของแบดูนาคือตัวเอกหลักมากกว่า แต่สิ่งที่เรื่องดูแย่หน่อยคือความไม่เมคเซนส์ของการกระทำตัวละครที่ใส่มาแบบตามสูตรหนังสยองขวัญ หรือการที่เรื่องละเลยหลักการทางวิทยาศาสตร์แบบปล่อยผ่านไปเลยแบบง่ายๆ ก็ทำให้ดูไปตะหงิดๆ กับเรื่องพวกนี้ตลอดจนจบเรื่อง

โครงเรื่องราวการไปอวกาศ ติดในที่จำกัด ก่อนที่จะเจอเรื่องสยองขวัญลึกลับ นับว่าเป็นสูตรสำเร็จของแนวนี้จากตะวันตกที่ฉีกแนวแตกต่างออกไปยากมาก การที่ซีรีส์เกาหลีเรื่องนี้พยายามทำแนวนี้ขึ้นมาก็เลยเป็นจุดที่เลี่ยงไม่พ้นจริงๆ เรื่องราวในช่วงแรกจึงเริ่มต้นด้วยอุบัติเหตุที่ทำให้ลูกเรือทั้งหมดต้องมาติดในสถานีบัลแกโดยเสียยานที่ลงบนดวงจันทร์ ตรงนี้เป็นเหมือนช่วงโชว์ออฟงานเทคนิคการถ่ายทำมนุษย์อวกาศเดินบนดวงจันทร์ที่เราคงได้เคยเห็นบ่อยในซีรีส์ฝรั่ง แต่คราวนี้เป็นเกาหลี ซึ่งก็คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะเทคนิคการถ่ายทำการเดินในอวกาศมีกันมานานแล้ว แต่จุดนี้ผู้เขียนรู้สึกว่าเกาหลีจะพยายามเน้นท่วงท่าเดินที่ช้าไปสักหน่อย ตัวคนก็ไม่ค่อยลอย จนดูไม่ค่อยสมจริงนิดๆ สำหรับคนดูที่แนวนี้มาเยอะๆ แต่ถ้าไม่คิดมากอะไรก็ไม่ติดใจตรงนี้หรอกครับ